De Zweedse band Candlemass komt deze zomer naar Graspop met hun twaalfde plaat ‘The Door to Doom’ onder de arm. Die wordt door heel wat fans de hemel (of de hel?) in geprezen en er is zelfs een gitaarsolo op te horen van de levende Black Sabbath-legende Tony Iommi. De leden van Candlemass zijn pioniers van het subgenre doom metal, een erg trage variant op heavy metal, en bassist en songschrijver Leif Edling heeft daar een interessante kijk op. Newsmonkey voelde hem aan de tand.
Jullie nieuwe plaat ‘The Door to Doom’ zag begin dit jaar het daglicht en klinkt enorm zwaar. Hoe zijn de reacties tot nu toe?
“Best geweldig eigenlijk, er is veel meer interesse dan we verwacht hadden. We wisten wel dat er iets speciaal aan de hand was met dit album, maar de ontvangst van ‘The Door to Doom’ heeft ons écht gevloerd.”
(Lees hier ons interview met Municipal Waste.)
Zit er een concept achter de plaat?
“Niet echt. Het is eerder gewoon een verzameling van tracks. We hopen dat elke echte fan van metal en doom zich hierin kan vinden.”
(Lees hier ons interview met Carnation.)
Solo van Toni Iommi
Black Sabbath-gitarist Toni Iommi heeft een solo ingespeeld voor de track Astorolus – The Great. Hoe was het om met hem samen te werken?
“Het was zo onwerkelijk dat hij de solo voor Astorolus wou doen, maar hij speelde het zelf in in zijn studio en stuurde de gitaarsolo naar ons via e-mail. Toch ben ik voor eeuwig dankbaar dat hij dat voor ons gedaan heeft. Hoedje af voor meneer Iommi!”
(Lees hier ons interview met DevilDriver.)
(Lees verder onder de video.)
Zanger van doorbraakplaat
Je bent met een nieuwe zanger in zee gegaan, met Johan Längquist, die ook aan de micro stond op jullie legendarische debuutplaat ‘Epicus Doomicus Metallicus’. Was dat een grote verandering voor Candlemass? Welke meerwaarde had hij te bieden en waarom duurde het zoveel decennia eer hij terugkeerde naar de band?
“Da’s een goede vraag. Hij heeft echt fantastisch gezongen op deze plaat. Zijn stem is in topvorm. Verder is hij een heel aangename persoon, hij levert dus een aanzienlijke meerwaarde. Eigenlijk hadden we hem al veel eerder moeten bellen, maar better late than sorry. Ik hoop en geloof echt dat hij de laatste zanger van Candlemass zal zijn.”
(Lees hier ons interview met Evil Invaders.)
Pioniers tegen de stroom in
Candlemass begon trage, zware muziek te spelen in een periode, waarin snelle genres zoals speed en thrash metal een stuk populairder waren. Hadden jullie het gevoel dat jullie tegen de stroom ingingen? Was dat de bedoeling?
“Het was onze intentie om de zwaarste band op de planeet te zijn. In die tijd waren er niet al te veel zware groepen. En inderdaad, we gingen tegen de voornaamste trend in.”
(Lees hier ons interview met King Hiss.)
“Eerst had je thrash metal en daarna death metal. Ik weet niet vanbuiten met hoeveel thrash en death metalgroepen we destijds gespeeld hebben, maar het zijn er veel. Later kwamen bands als Cathedral en Paradise Lost naar de scene, godzijdank! Maar we hebben ons een aantal jaar redelijk alleen gevoeld op dat vlak.”
Wie waren jullie invloeden in die periode?
“Trouble, Angel Witch, Manilla Road, Pentagram, Black Sabbath natuurlijk, en nog een hoop anderen.”
(Lees hier ons interview met Alestorm.)
Samen met Trouble, Count Raven en Saint Vitus hebben jullie een hele generatie bands geïnspireerd om trage metal te spelen, onder wie Sleep, Electric Wizard, My Dying Bride, Cathedral, Paradise Lost, Reverend Bizarre, Eyehategod en Crowbar. Zij hebben uiteindelijk het doom metal genre gestart en mee vorm gegeven. Hoe voel je je daarbij? Ben je fan van die groepen?
“Ik dacht dat wij het doom metal genre gestart hadden? Hahaha! Onze debuutplaat heet zelfs ‘Epicus Doomicus Metallicus’, vernoemd naar hoe we dachten dat we klonken. Ik vind een aantal van de groepen, die je noemt, goed, maar onze echte helden zijn de bands die daarvoor kwamen.”
(Lees hier ons interview met Lemuria.)
(Lees verder onder de video)
Nauwelijks verandering, enkel nieuwe versterkers
‘The Door to Doom’ klinkt erg veelzijdig. Hoe is de sound van Candlemass door de jaren heen veranderd volgens jou?
“Ik ben blij dat je dat zegt. Ik heb geprobeerd om het album zo veelzijdig mogelijk te maken, maar het moest nog steeds Candlemass zijn. Ik denk niet dat we door de jaren heen echt veel veranderd zijn. We zijn vooral veranderd qua versterkers die we gebruiken. Vroeger waren dat alleen maar Marshall-versterkers. Nu zijn die vervangen door de merken Orange en Olsson voor Mappe en door Hughes & Kettner voor Lars.”
(Dit is de voorlopige affiche van Alcatraz 2019.)
“Maar als we het over de plaat zelf hebben: ik vind dat een album zowel nood heeft aan uptempo als aan zware tracks. Deze keer zijn we er zelfs in geslaagd om er een ballad in te verwerken, Bridge of the Blind. Dat is één van mijn favoriete tunes op ‘The Door to Doom’.”
(Lees hier ons interview met Brides of Lucifer.)
(Lees verder onder de video.)
Van minibus naar vliegtuig
Candlemass draait al verschillende decennia mee. Hoe is touren voor jullie veranderd door de jaren heen?
“In het begin zaten we bij elkaar gepropt in een kleine minibus om door heel Europa lange ritten te maken. We kwamen moe aan bij de concerthal zonder veel geslapen te hebben, maar we slaagden er op één of andere manier toch altijd in om een fatsoenlijke show te spelen.”
(Lees hier ons interview met Crisix.)
“Tegenwoordig kunnen we ons permitteren om met het vliegtuig van show tot show te trekken. We zijn beter in vorm en kunnen het publiek de best mogelijke show geven. Ik denk graag terug aan onze beginjaren. We hebben zoveel coole optredens gespeeld, maar het was zwaar werk. Ik ben nu ouder en ik heb wat meer comfort nodig.”
(Dit zijn onze 45 beste albums van 2018.)
Wat zijn de toekomstplannen van Candlemass?
“Zoveel mogelijk optredens spelen met deze plaat onder de arm. Mensen houden ervan en we willen zoveel mogelijk fans bereiken. We gaan naar Australië, Japan en Zuid-Amerika. Deze zomer staan we ook op heel wat Europese festivals. Het wordt een leuk jaar!”
Candlemass staat op vrijdag 21 juni op Graspop.